Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

* ΄Αγιο ΄Ορος - Mount Athos.



Έχω την τύχη, κάθε χρόνο να επισκέπτομαι, το περιβόλι της Παναγίας, φιλοξενούμενος απ΄τον καλό μου φίλο Λεωνίδα, ο οποίος εργάζεται πολλά χρόνια εντός του Αγίου ΄Όρου.. Τόπος πραγματικά ευλογημένος, με πολύ πυκνή βλάστηση, απάτητες πλαγιές, καταπράσινη από λογής - λογής δένδρα και θάμνους , ιδανικός βοσκότοπος για μελίσσια Αρκετά Μοναστήρια, ασχολούνται με την μελισσοκομία, έχοντας κάποιον καλόγερο σε αυτό το διακόνημα. Υπάρχουν βέβαια και αρκετοί ''λαϊκοι'' που έχουν τα μελισσοκομία τους αφού έχουν πάρει ''ευλογία' για την τοποθέτησή τους στην περιοχή της κάθε Ι. Μονής. Όλο τον χρόνο υπάρχει τροφή, γιατί υπάρχει άφθονο ανοιξιάτικο ρείκι, πεύκο, καστανιά, αρκουδόβατο, σουσούρα και κουμαριές που είναι ανθισμένες μέχρι και τον Δεκέμβριο καθώς και χίλια δυο λουλούδια. Η φιλοξενία απ΄τον Λεωνίδα γίνεται εκτός μοναστηριού και έτσι, υπάρχει η αίσθηση της ελευθερίας και χωρίς να ακολουθούμε το τυπικό που υπάρχει στην Αγιορείτικη κοινότητα που και αυτή έχει την χάρη της. Έτσι πάντα πηγαίνω με φίλους και πάντα με τον δάσκαλό μου στην μελισσοκομία,Τάσο Αχτσή. Στις φωτογραφίες απεικονίζονται στιγμές από την παραμονή μας, καθώς και την επίσκεψης μας σε καλύβα ξυλοκόπων.Πιστεύω ότι θα συμφωνήσουν μαζί μου, όσοι έχουν επισκεφθεί το Άγιο Όρος ότι όποιος πάει μια φορά θέλει να ξαναπάει...

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

* Από την αρχαία Αμυδών στο σημερινό Αξιοχώρι.



















ΑΞΙΟΧΩΡΙ (υψομ. 43μ κάτοικοι 431)
Στο Αξιοχώρι μετά από σχετικές ανασκαφές και γεωλογικές έρευνες Γερμανών αρχαιολόγων και σε συνδυασμό μ’ εκείνες των Αγγλων που προηγήθηκαν, ο καθηγητής αρχαιολογίας στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου κ. Μπέρναρντ Χένσελ απεφάνθη ότι εκεί ήταν το κέντρο ενός βασιλείου, η Χώρα της Αμυδώνας, κατοπινή Αβυδώνα και κατά τον Στράβωνα, πρωτεύουσα των Παιόνων, που την κατέστρεψαν οι Αργεάδες 730π.χ , διώχνοντας από την περιοχή τους Παίονες.
Η πρώτη εγκατάσταση προσφύγων έγινε στις πλαγιές των υψωμάτων, προς το σημερινό Κανάλι του Αξιού ποταμού, ξεριζωμένοι από τις προγονικές τους εστίες Έλληνες πρόσφυγες από τον Πόντο στην αρχή, τη Θράκη στη συνέχεια, την Ανατολική Ρωμυλία στο τέλος (1925)। Οι ζέστες όμως του καλοκαιριού, με τα πολλά κουνούπια, τους ανάγκασαν να ανηφορίσουν στη σημερινή τοποθεσία। Ο Μενέλαος Λουντέμης (1912-1977) γύρο στα 1930 περιγράφει στο έργο του ''Αγέλαστη άνοιξη'' την ζωή των κατοίκων της περιοχής, ως δάσκαλος που εργάσθηκε στο χωριό που το ονομάζει Αξιοκώμη και με τις περιγραφές του, '' φωτογραφίζει'' το σημερινό Αξιοχώρι . Στις φωτογραφίες ο λόφος είναι τεχνητός . Από απόσταση τριακοσίων μέτρων, έχει κουβαληθεί το χώμα, και όπως φαίνεται αρχικά ξεκίνησε να γίνει διπλάσια, αλλά άγνωστο γιατί, έγινε μικρότερη . Λέγεται ότι μετά την κατοχή, Άγγλοι αρχαιολόγοι, απ΄την νότια πλευρά άνοιξαν τούνελ, και το ξανάκλεισαν . Ας ευχηθούμε αυτά που πήραν να είναι λίγα . Πάντως είναι σίγουρο ότι υπάρχει αρχαίος τάφος, και δεν έχει έλθει η ώρα του να ανοιχθεί . Στο αρχαιολογικό μουσείο Θεσ/νικης υπάρχουν ευρήματα απ΄την περιοχή .Σήμερα φιλοξενεί το γήπεδο και το υδραγωγείο του χωριού.-

Σχετικά : εδώ , εδώ 2 και εδώ 3 

και οπωσδήποτε εδώ

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

* Περτούλι Τρικάλων - Αντάμωμα Σαρακατσαναίων

Κάθε χρόνο την τελευταία Κυριακή του Ιούνη πραγματοποιείται το ''αντάμωμα'' των απανταχού Σαρακατσαναίων, στα Λιβάδια του Περτουλίου Τρικάλων.Έτσι βρεθήκαμε και εμείς εκεί για να υλοποιηθεί το ρητό ΄΄με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια ΄΄ δηλ. να δούμε τους συγγενείς εκεί αλλά και τους δυο γιούς μου που χορεύουν στο σύλλογο Σταυραετός Ελευθερίου Κορδελιού. Αφιερωμένο στην Κλεφτουριά ήταν το περσινό 28ο πανελλήνιο αντάμωμα που πραγματοποιήθηκε την 29-06-2008, με την παρουσία χορευτικών συγκροτημάτων των συλλόγων Σαρακατσαναίων Ελλάδας, Βουλγαρίας και Σκοπίων. Στην εκδήλωση πραγματοποιήθηκαν αναπαραστάσεις από τη νομαδική ζωή των Σαρακατσαναίων, και αφιέρωμα στην Κλεφτουριά . Παρουσιάστηκαν αθλήματα, ο χορός των γερόντων, όπως και παραδοσιακοί χοροί από το χορευτικό της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Σαρακατσαναίων αλλά και από τα χορευτικά των Συλλόγων. Το Περτούλι ευρίσκεται σε υψόμετρο 1090 μέτρων και απόσταση 50 χιλιομέτρων από τα Τρίκαλα, μετά την Ελάτη. Χτισμένο αμφιθεατρικά στην πλαγιά βουνού αποτελούσε στο παρελθόν τόπο συνάθροισης των κτηνοτρόφων της περιοχής. Σήμερα αυτό που κάνει το χωριό να ξεχωρίζει, είναι τα υψηλής ποιότητος και αισθητικής καταλύματα, τα γραφικά πέτρινα σπίτια του με τις κόκκινες ή πέτρινες στέγες, το χιονοδρομικό κέντρο, το οποίο λειτουργεί στη θέση «Λιβάδια Περτουλίου» με μικρή σχετικά πίστα , που απευθύνεται κυρίως σε λιγότερο έμπειρους σκιέρ , εξοπλισμένη όμως με σκί-λιφτ και με τελεφερίκ,καθώς και το όμορφο και καλοδιατηρημένο δάσος ελάτης όπου πολλοί συνάδελφοι ανεβάζουν τα μελισσοκομία του. Στην φωτογραφία ο συνάδελφος ξεκουράζεται κάτω απ΄την σκιά του δένδρου, μαζί με την άξια επαίνου σύζυγό του, μετά την μεταφορά του μελισσοκομείου του, λόγω επίθεσης αρκούδας , ευτυχώς με μικρή ζημιά, αλλά αναγκάσθηκε, όπως μου είπε να αγοράσει περίφραξη υψ.τάσης.

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

* Οδοιπορικό στην ''πατρίδα''...

ΑΓ. ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ (ΔΟΥΣΙΚΟ) Το ιστορικό χωριό του Αγίου Βησσαρίωνα (230 μ. υψ) απέχει δύο χιλιόμετρα από την Πύλη. Το χωριό οφείλει το παλιό του όνομα «Δούσικο» σε ένα ενδημικό του τόπου είδος βαλανιδιάς με το (σλαβικό) όνομα Ντούσκο ή Ντουσκάρι. Ο πρώτος κάτοικος του χωριού φαίνεται εγγεγραμμένος από το 1832..Το Δούσικο, χτισμένο δίπλα στον Πορταϊκό ποταμό, διαθέτει πολύ υγιεινό κλίμα, το οποίο απολαμβάνουν οι 775 κάτοικοί του , γεωργοί και κτηνοτρόφοι ως επι το πλείστον. Σε μικρή απόσταση από το χωριό βρίσκεται το δάσος «Λάκκα της Στεφανής» και το εκτροφείο θηραμάτων του Κόζιακα. Οι κοντινότερες κορυφές του Κόζιακα είναι η Κρανιά (1100 m) και η Φουρκέτσα (500 m). Ένας νερόμυλος, ο Νιζερός, σώζεται 2 χλμ. από το χωριό καθώς και οι βρύσες Ψηλές Βρύσες, Γιαννάκη Βρύση και Γαβριήλ Βρύση. Η τελευταία συνδέεται με το χωριό με παλιό μονοπάτι, σ’ όλο το μήκος του οποίου συναντά κανείς πέτρινες κατασκευές. Ωραίος χώρος για αναψυχή, είναι το λιβάδι Ντάρα.
Το χωριό συνδέθηκε με την περίφημη μονή του Σωτήρος των Μεγάλων Πυλών,(Μονή Δούσικου ή Αγίου Βησσαρίωνα) που βρίσκεται σε απόσταση 5 χλμ. με νέο ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Σαν μικρό φρούριο ετούτο το ανακαινισμένο πλέον μοναστήρι κρατάει την αγιορείτικη παράδοση μη επιτρέποντας την είσοδο σε γυναίκες. Η μικρή σημερινή μοναστική κοινότητα δεν συγκρίνεται με εκείνη των 210 μοναχών του παρελθόντος. Άλλωστε, τα δεκάδες κελιά κατανεμημένα σε τρεις ορόφους γύρω από το καθολικό της μονής μιλούν από μόνα τους για το παρελθόν.
Με τον Κόζιακα να δεσπόζει πάνω από το μικρό πλάτωμα της μονής και τη θέα στον κάμπο να ξεκουράζει το μάτι, ο Άγιος Βησσαρίωνας έχτισε τη μονή στα 1530 και δεν έφτιαξε παράθυρα, ούτε κανονική είσοδο. Μια αρθρωτή ξύλινη σκάλα κατέβαινε από το μοναδικό τότε μπαλκόνι και όσοι δεν μπορούσαν να τη χρησιμοποιήσουν έμπαιναν μέσα στο δίχτυ. Μόλις στα 1940 άνοιξαν τα πρώτα παράθυρα στο μοναστήρι και τα 1962 φτιάχτηκε η κανονική είσοδος στο πλάι.
Τώρα έξω από τον χώρο της μονής έχει φτιαχτεί και μια μικρή εκκλησία.για τις γυναίκες που φτάνουν μέχρι εκεί για να προσκυνήσουν.
Ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια υπάρχουν στην Πύλη, σημείο στρατηγικό για ημερήσιες εκδρομές προς Ελάτη (17 km),Περτούλι (40 km), Λίμνη Πλαστήρα (29 km ), Τρίκαλα (18 km), Μετέωρα (38 km), Λάρισα (80 km)। Η Πύλη ευρίσκεται από Θεσ/νίκη και Αθήνα 260 και 360 km αντίστοιχα.

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

* Πόλεμος ....με την κρυσταλική θυμόλη.

Στα τέλη Σεπτεμβρίου άρχισα την εφαρμογή της κρυσταλλικής θυμόλης για πρώτη φορά.


Διάβασα αρκετά, έκοψα Viteχ διαστάσεων 7χ6 και ξεκίνησα για το μελισσοκομείο. Έκανα την πρώτη εφαρμογή βάζοντας δυο σε κάθε δεκάρι. Ξαναπήγα μετά από τέσσερις μέρες.Όταν έφθασα πονηρεύτηκα αμέσως, κάποιος μάγκας άνοιξε τις κυψέλες και πέταξε αρκετά νiteχ έξω।Στην συνέχεια συνειδητοποίησα ότι τα κορίτσια είναι αρκετά γερά ,πρωταθλήτριες τις άρσης βαρών και τα πετούν έξω.Έβαλα ξανά και σημείωσα, ότι την επόμενη φορά θα πρέπει να έχω μαζί μου πινέζες.Έτσι και έγινε. Στην Τρίτη επιθεώρηση διαπίστωσα ότι άρχισαν να καλύπτουν (τι πείσμα και αυτό) το εμποτισμένο νiteχ με πρόπολη (βλ. φώτο).Η λύση για μένα ήταν να αγοράσω αυτά τα πλαστικά κουτάκια (είναι αυτά που βάζουν μουστάρδα κ.λ.π ) τα οποία τα τρύπισα σε πολλά σημεία με το κολλητήρι, έβαλα το εμποτισμένο νiteχ μέσα. Βέβαια άρχισαν να κλείνουν τις τρύπες με πρόπολη, αλλά ήταν καλύτερα. ΠΡΟΣΟΧΗ, σε επέμβαση που έγινε χωρίς νiteχ , αλλά τοποθετήθηκε το διάλυμα της θυμόλης μέσα για να εξαερωθεί, έλιωσε το κυπελάκι απ΄το οινόπνευμα.-

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

* Το μελισσοκομείο μου το 2007 λίγες μέρες πριν την κλοπή τους.-


Ευτυχώς φίλοι συνάδελφοι βοήθησαν και μαζί με τις δυο κυψέλες που είχα αφήσει στο Σειχ-Σου, για να μαζέψουν τα κορίτσια, που έμειναν την νύκτα εκτός κυψέλης, λόγω μεταφοράς, έκανα πάλι το κοπάδι... ( με πεσμένα τα αυτιά όμως)