*. Αποθήκευση οξαλικού οξέος σε διάλυμα σακχαρόζης.

Stefan Μπογκντάνοφ, Verena Kilchenmann, Jean-Daniel Chamere, Anton Imdorf

Swiss Bee Κέντρο Ερευνών

Ελεύθερη μετάφραση. 

Η εναλλακτική θεραπεία κατά της Varroa destructor προτείνει μία θεραπεία με οξαλικό οξύ στα τέλη του φθινοπώρου, όταν δεν υπάρχει γόνος. Το οξαλικό οξύ μπορεί να ψεκαστεί (30 g διένυδρου οξαλικού οξέος σε ένα λίτρο νερό, (Imdorf , 1995) ή να διαβρέχουν με 35 γρ διένυδρου οξαλικού οξέος σε ένα λίτρο διαλύματος σακχαρόζης, αναλογία 1:1, (Chamere , 2001)

Πολλοί μελισσοκόμοι παρατηρούν  ότι το διάλυμα οξαλικού οξέος σακχαρόζης που χρησιμοποιείται  αλλάζει χρώμα σε καφέ μετά από παρατεταμένη αποθήκευση σε θερμοκρασία δωματίου. Ανάλυση του χρωματισμένου διαλύματος έδειξε μια μεγάλη αύξηση της υδροξυμεθυλοφουρφουράλη(HMF). Αυτή είναι η ουσία που χρησιμοποιείται για να ανιχνεύσουμε την απώλεια της ποιότητας στην υπερθέρμανση του μέλιου. Διάλυμα σακχαρόζης με υψηλή περιεκτικότητα σε HMF είναι τοξικό για τις μέλισσες (Jachimowrtz , 1975).

Σε μία εργαστηριακή δοκιμή μελετήθηκε η επίδραση των διαφόρων συνθηκών αποθήκευσης για την αύξηση της περιεκτικότητας σε HMF σε διάλυμα σακχαρόζης και οξαλικού οξέος.

Οι συνθήκες αποθήκευσης

        Θερμοκρασία δωματίου με το φως της ημέρας

        Θερμοκρασία δωματίου χωρίς το φως της ημέρας

        Αποθήκευση στο σκοτάδι στους 15 ° C,

        Ψυγείο στους 4 ° C

        Βαθιά καταψύξη στους -20 ° C

Ανάλυση

Το διάλυμα που δοκιμάστηκε, περιείχε 60 g διένυδρου οξαλικού οξέος σε ένα λίτρο σιροπιού (1:1). Η περιεκτικότητα HMF στο εξουδετερωμένο διάλυμα (ρΗ μεταξύ 5 και 7) αναλύθηκε με την μέθοδο  της φωτομετρίας (Μπογκντάνοφ, 1997) σε τακτά χρονικά διαστήματα κατά τη διάρκεια 57 εβδομάδων (Εικ. 1).

 Σχήμα. 1: Επίδραση της αποθήκευσης του οξαλικού οξέος σε διαλύμα σακχαρόζης με περιεχόμενο HMF.

Αποτελέσματα και Συζήτηση

Η θερμοκρασία αποθήκευσης έχει μια μεγάλη επίδραση επί του σχηματισμού HMF ήδη μετά από μερικές εβδομάδες αποθήκευσης. Σε θερμοκρασία δωματίου, υπάρχει μεγάλη αύξηση της περιεκτικότητας HMF. Το φως της ημέρας δεν έχει καμία επιρροή στη διαμόρφωση της HMF. Η παραγωγή του HMF μειώθηκε πολύ κατά τη διάρκεια αποθήκευσης στους 15 ° C. Αποθήκευση στους 4 ° C ή παρακάτω φαίνεται να είναι ιδανική.

Το Οξαλικό οξύ προκαλεί τον σχηματισμό HMF, καθώς και άλλα προϊόντα αποδόμηση της σουκρόζης που είναι ο λόγος για το καφέ χρώμα του διαλύματος  (εικ. 2).

Σχήμα. 2: Αλλαγή στο χρώμα του οξαλικού οξέος σε διάλυμα σακχαρόζης σε διάφορες συνθήκες αποθήκευσης κατά τη διάρκεια 57 εβδομάδων.

Το Οξαλικό οξύ ήταν σταθερό καθ 'όλη την διάρκεια της δοκιμής. Δεν υπάρχει μείωση της συγκέντρωσης, και έτσι δεν υπάρχει μείωση της αποτελεσματικότητας .

Επομένως, συνιστάται ως προφύλαξη τη χρήση πρόσφατα παρασκευασμένων διαλυμάτων ή  τα διαλύματα να φυλάσσονται σε ψυγείο. Το διάλυμα μπορεί να αποθηκευτεί σε μέγιστης διάρκειας 6 μηνών σε μία θερμοκρασία αποθήκευσης κάτω  των 15 ° C.

Dave Cushman

*. Χρήση του Οξαλικού Οξέος στην αντιμετώπιση της Βαρροϊκής Ακαρίασης.-

Επιστημονικός Υπεύθυνος:Φανή Χατζήνα, Ερευνήτρια Γ’,
Υπεύθυνο Ίδρυμα: Ινστιτούτο Μελισσοκομίας , ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε
Συνεργαζόμενο ίδρυμα: Ινστιτούτο Κτηνιατρικών Ερευνών Αθηνών (ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε.)
Χρηματοδότηση: ΚΑΝ 797/04 ΕΚ: 2005-2007

Δραστική ουσία:
Για τους περισσότερους πειραματισμούς χρησιμοποιήθηκε δι-ένυδρο Οξαλικό Οξύ,
συσκευασμένο, (C2H2O4*2H20) με μοριακό βάρος 126,07 g/mol. Η καθαρότητά του σε
Οξαλικό οξύ είναι 71,5%. Σε έναν μόνο πειραματισμό χρησιμοποιήθηκε χύμα Ο.Ο. με
καθαρότητα 99,6%.

Στόχοι προγράμματος:
* Η μέτρηση της αποτελεσματικότητας της μεθόδου διαβροχής και άλλων
εναλλακτικών μεθόδων εναντίον του βαρρόα σε συνθήκες ύπαρξης αλλά και
απουσίας γόνου. Αυτό είναι σημαντικό δεδομένου ότι στην Ελλάδα υπάρχουν
πολλές περιοχές στις οποίες τα μελίσσια διατηρούν γόνο και το χειμώνα και η
καταπολέμηση του Βαρρόα είναι προβληματική.
* Η μέτρηση της ανεκτικότητας των μελισσών και των επιπτώσεων της εφαρμογής στο
μέγεθος των μελισσιών και την ανάπτυξη του γόνου.
Τρόποι εφαρμογής:
Διαβροχή
Η μέθοδος της διαβροχής θεωρείται απλή, γρήγορη και αποτελεσματική. Διάλυμα
οξαλικού οξέος σε σιρόπι χρησιμοποιείται για την διαβροχή των μελισσών ανάμεσα στα
τελάρα με τη βοήθεια σύριγγας. 5-6 κυβικά εκατοστά του λίτρου χρησιμοποιούνται για
κάθε διάστημα τελάρων. Σε κάθε πειραματισμό χρησιμοποιήθηκαν 5-10 πειραματικά
μελίσσια και 5-10 μελίσσια μάρτυρες. Διερευνήθηκαν διαφορετικές συγκεντρώσεις
οξαλικού οξέος σε πυκνά και αραιά διαλύματα ζάχαρης (2,7- 4,2% Ο.Ο. και 33% -50%
ζάχαρη).
Τάισμα με σιρόπι:
80g Ο.Ο. προστέθηκε σε 50% διάλυμα ζάχαρης και δόθηκε στις μέλισσες ως
τροφή (1/2 κιλού) την εποχή που υπήρχε γόνος στο μελίσσι για την αποφυγή δυσμενών
επιπτώσεων στο γόνο των μελισσών.
Ψεκασμός:
Διάλυμα O.O. ψεκάστηκε και από τις δύο πλευρές των τελάρων των κυψελών. 30
g Ο.Ο. διαλύθηκαν σε 1000 ml δισ-απεσταγμένου νερού. Το τελικό διάλυμα εφαρμογής
είχε συγκέντρωση 2.1% οξαλικού οξέος. Κάθε πλευρά της κηρήθρας δέχτηκε περίπου
2.5-3.0 ml του υδατικού διαλύματος.
Εξάχνωση:
Στερεή μορφή (σκόνη 2 g Ο.Ο για κάθε διώροφη κυψέλη) μέσω της διαδικασία της
εξάχνωσης. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκε ειδική συσκευή (Varrox). Η οποία
παρέμενε εντός της κυψέλης περίπου 2.5 λεπτά.

Συμπεράσματα:
* Μία (1) εφαρμογή με Ο.Ο. με τη μέθοδο της διαβροχής-ενστάλαξης δεν έχει κανενός
είδους επίδραση στην ανάπτυξη των μελισσιών νωρίς την άνοιξη.
* Συνιστάται η χρήση δι-ένυδρου και συσκευασμένου Οξαλικού Οξέος.
* Είναι προτιμότερο να δημιουργείται πρώτα το διάλυμα ζάχαρης και μετά να γίνεται
πολύ καλή διάλυση του Ο.Ο. σε αυτό αφού έχει αποκτήσει τη θερμοκρασία δωματίου.
Να μην θερμαίνεται το διάλυμα της ζάχαρης με το Ο.Ο.
* Σε μελίσσια χωρίς γόνο συνιστάται: 3,5% Ο.Ο. σε πυκνό σιρόπι (80 γρ. Ο.Ο. σε 1 κιλό
νερό και 1 κιλό ζάχαρη). Η δοσολογία 4% και 4,2% δεν φάνηκε να έχει δυσμενή
επίδραση στα μελισσοσμήνη αυτό όμως πρέπει να επιβεβαιωθεί για δεύτερη φορά.
* Η δεύτερη εφαρμογή με Ο.Ο. τον χειμώνα φαίνεται να δημιουργεί μια μικρή
καθυστέρηση στην ανάπτυξη του μελισσιού, η οποία όμως καλύπτεται σε σύντομο
χρονικό διάστημα. Για το λόγο αυτό συνιστάται 1 μόνο εφαρμογή με Ο.Ο. και εάν
υπάρχει ανάγκη δεύτερης να χρησιμοποιείται άλλο φαρμακευτικό σκεύασμα.
* Σε μελίσσια με γόνο συνιστάται: 3,2 % Ο.Ο. σε αραιό σιρόπι (60 γρ. Ο.Ο. σε 1 κιλό
νερό και ½ κιλό ζάχαρη).
* Η δεύτερη εφαρμογή με την παραπάνω δοσολογία για τα μελίσσια με γόνο αυξάνει
την αποτελεσματικότητα αλλά δεν έχει ελεγχθεί ακόμα η υπολειμματικότητα του Ο.Ο.
στο μέλι. Για το λόγο αυτό σε δεύτερη εφαρμογή είναι προτιμότερο να χρησιμοποιηθεί
άλλο φαρμακευτικό σκεύασμα.
* Στην εφαρμογή της ενστάλαξης να χρησιμοποιούνται 5 ml ανά τελάρο που έχει
μέλισσες. Η εφαρμογή γίνεται στα μεσοδιαστήματα των τελάρων

* Είναι προτιμότερο η εφαρμογή να γίνεται αργά το απόγευμα όταν οι περισσότερες
μέλισσες βρίσκονται μέσα στην κυψέλη και σε θερμοκρασίες όχι μικρότερες των 8-10
Κελσίου. Συνιστάται επίσης να αποφεύγεται η εφαρμογή σε θερμοκρασίες
μεγαλύτερες των 37 Κελσίου.
* Το διάλυμα ζάχαρης και Ο.Ο. πρέπει να χρησιμοποιείται άμεσα, εάν δυνατόν την ίδια
ημέρα. Ότι δεν έχει χρησιμοποιηθεί την ίδια ημέρα ή το πολύ την επομένη πρέπει να
πετιέται και να δημιουργείται νέο.
* Για διευκόλυνση και μείωση του χρόνου εφαρμογής μπορεί να χρησιμοποιηθεί και η
σύριγγα αυτόματης τροφοδοσίας.
* Το Οξαλικό οξύ θεωρείται βιολογικό οξύ. Παρόλα αυτά παραμένει θεραπευτικό
σκεύασμα και η χρήση του πρέπει να γίνεται με σύνεση και προσοχή. Σε καμία
περίπτωση δεν πρέπει να γίνεται υπέρ-δοσολογία.

πηγή www.melinet.gr/item/Oxalic.pdf