*. Εμπειρική Θεραπεία Νοζεμίασης απ΄την Ρουμανία και ενδυνάμωση της αποικίας.-

Προβληματιζόμενος από ανάρτηση συναδέλφου εδώ και μην γνωρίζοντας το προϊόν άρχισα να ψάχνω για τιμή στην Ελληνική αγορά και όχι μόνον Δεν μπόρεσα να βρω τιμή στην εγχώρια αγορά και έτσι δημοσίευσα την προηγούμενη ανάρτηση. Κατά την διάρκεια της έρευνας ''έπεσα'' (εδώ) και μου γεννήθηκε η επιθυμία να μάθω ακόμη περισσότερα. Έτσι ''μπήκα'' σε διάφορα forum κατά το πλείστον Ρουμανικά και μου δόθηκε η εντύπωση ότι οι συνάδελφοι εκεί έχουν αρκετά μεγάλο πρόβλημα με την νοζεμίαση. Εκεί χρησιμοποιούν ένα αλκοολούχο διάλυμα, το οποίο το ονομάζουν protofil και είναι αποκλειστικά από διάφορα βότανα. Παραθέτω την συνταγή που είναι του Dragos Gavrila

τα τέσσερα φυτά (1,2,3,8)είναι βασικά συστατικά

1), Marigold – Κατιφές officinalis calendula ή καλέντουλα





2) coada soricelului Αχιλλαία ή χιλιόφυλλο ( Achillea millefolium )




3 )sunatoare –tulpina cu frunze (Hipericum Perforatum) σπαθόχορτο


4 ).menta –στέλεχος με φύλλα



5 ) tei τίλιο ή Τήλιο ή φιλύρα ή φλαμουριά


6 ) busuioc-tulpina+frunze+flori στέλεχος + φύλλα λουλουδιών βασιλικού Ocimum basilicum

7 ) patlagina ( Plantago lanceolata) πεντάνευρο ή αρνόγλωσσο

8 ) .musetel-flori λουλούδια χαμομήλι



9 ). cimbru-tulpina si frunze μίσχοι και τα φύλλα θυμαρι (Thymus vulgaris)



10 ),pelin-cules , συγκομιδή αψιθιάς Μάιο Αρτεμισία (Αψιθιά) (Artemisia absinthum)


οι δυό καρποί 11 και 12 είναι φυσικές πολυβιταμίνες
11 ). maces καρπούς αγριοτριανταφυλλιάς


12 ),catina, seabuckthorn ιπποφαές

13 ).lamaie 1 kg. λεμόνι σε 25litri σιρόπι

14 ),tinctura de usturoi , εκχύλισμα σκόρδου ( Allium sativum ) 2 cc σε 1 κιλό σιρόπι

15. suc de ceapa 5 cc.εκχύλισμα κρεμμυδιού ( Allium cepa ) σε 1 κιλό σιρόπι


ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

a)150gr.de plante maruntite la 1 litru alcool de 70% α) 150gr. ψιλοκομμένα μυρωδικά, σε 1 λίτρο αλκοόλη 70% (χωρίς λεμόνι,κρεμμύδι και σκόρδο)
b)se tin la macerat timp de 10-12 zile in sticla la intuneric, β) 10-12 ημέρες στο σκοτάδι σε γυάλινο βάζο ανακατεύοντάς το, που και που
c)se strecoara (restul de plante bune la sirop) γ) Το φιλτράρουμε παίρνοντας το βάμμα
d)tinctura obtinuta astfel se aduce la 40%prin dilutie cu apa distilata δ) Το βάμμα το αραιώνουμε με απεσταγμένο νερό έτσι ώστε να έχει μόνο 40% αλκοολη και λίγο ποιό κάτω.
e)se poate adauga si complexul de vitamine B vit.
Τροφοδοσία
se administreaza in modul cunoscut : 34δίνεται με τον γνωστό τρόπο : 34 ml στο la 1kg turta sau 17 ml. 1kg ζαχαροζύμαρο ή 17 ml la 1 l. sirop. 1 λίτρο σιρόπι.

Σημ. το λεμόνι, το κρεμμύδι και το βάμμα σκόρδου δίδεται κατά την τροφοδοσία

Χορηγείται τόσο συχνά όσο απαιτείται με έναν όρο: το συνολικό ποσό που δίνεται σε μια οικογένεια δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 80 ml / έτος.

ΣΧΕΤΙΚΌ VIDEO ΕΔΩ

2η συνταγή  εδώ 

*. Άντε να δούμε, εδώ πόσο θα κάνει ???

15 ευρώ
30 RON=7,05 EURO

7,2 ευρώ
13,07 ευρώ
38,00 RON=9,5 EURO


21,50 RON= 5 EURO περίπου

11,34 ευρώ

Παρατηρώ ότι ανάλογα με την οικονομική άνεση των πολιτών κάθε χώρας αλλάζει και η τιμή. Φθηνότερο στην Ρουμανία, ακριβότερο στην Γαλλία. Εδώ????

*. Θ.Β. Θανάσης Βέγγος.-

ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΑΧΕΙΑ ΑΝΑΡΡΩΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΘΑΝΑΣΗ

Ο Θανάσης μεράκλωσε.

















Ο Θανάσης Βέγγος γεννήθηκε στο Νέο Φάληρο το 1927. Κατάγεται από τα Θολάρια της Αιγιάλης από την πλευρά της μητέρας του Ευδοκίας, του γένους Ιωάννη Σμυρνή. Η γιαγιά του η Μαρουλιώ ήταν πρακτική μαία στα Θολάρια της Αμοργού (Τα στοιχεία καταγωγής προέρχονται από την έκδοση «Επιφανείς Αμοργίνοι» 1983 του Συνδέσμου Αμοργίνων). Ηταν το μοναχοπαίδι του κυρ Βασίλη και της κυρα-Ευδοκίας που κατάφεραν να δώσουν στον Θανάση μόνο τις εγκύκλιες σπουδές. Ο πατέρας Βέγγος, υπάλληλος στο εργοστάσιο της Ηλεκτρικής Εταιρίας στο Φάληρο, αγωνίστηκε επί Κατοχής για να το σώσει από την ανατίναξη που σχεδίαζαν οι Γερμανοί ­ οι μαρτυρίες λένε πως το εργοστάσιο σώθηκε χάρη στις προσπάθειες αυτού ακριβώς του ανθρώπου, ο οποίος στη συνέχεια απολύθηκε από τη δουλειά του εξαιτίας των αριστερών φρονημάτων του. Αλλά και ο Θανάσης αντιμετώπισε την εκδικητικότητα του κράτους: βρέθηκε στη Μακρόνησο, το κολαστήριο και τόπο μαρτυρίου για χιλιάδες αριστερούς φαντάρους αλλά και πολίτες.

Εκεί, στον κατ' ευφημισμόν «νέο Παρθενώνα», ο νεαρός Θανάσης βίωσε τον εξευτελισμό, έμαθε να υπομένει, υιοθέτησε την αξιοπρέπεια ως στάση ζωής και ταυτόχρονα γνώρισε τη συντροφική αλληλεγγύη. Εκεί επίσης συνδέθηκε φιλικά με τον Νίκο Κούνδουρο, τον άνθρωπο που θα άλλαζε την πορεία της ζωής του.
Ηταν το 1953 όταν τον κάλεσε ο Κούνδουρος να παίξει στη «Μαγική πόληι», την πρώτη ταινία της καριέρας του: υποδύεται τον πωλητή λεμονιών στη λαχαναγορά, μέλος μιας παρέας νεαρών βιοπαλαιστών. Ο ήρωας λέγεται Θανάσης ; ο Βέγγος παίζει τον εαυτό του ;, όνομα που θα τον ακολουθεί στη συνέχεια σε πολλές άλλες ταινίες και θα μπαίνει αργότερα και στους τίτλους των ταινιών του («Ο Θανάσης, η Ιουλιέτα και τα λουκάνικα», «Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;», «Θανάση, πάρε τ' όπλο σου», «Δικτάτωρ καλεί Θανάση», «Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας» κτλ.), όταν βέβαια δεν μπαίνει το επώνυμό του («Είναι ένας τρελός τρελός Βέγγος», «Δόκτωρ Ζι-Βέγγος», «Ενας Βέγγος για όλες τις δουλειές»).

Στον «Δράκο», τη δεύτερη ταινία του Κούνδουρου, ο Βέγγος υποδύεται τον μπάρμαν σε ένα κέντρο διασκέδασης, ο οποίος είναι συγχρόνως και μπράβος του αρχηγού μιας συμμορίας απατεώνων. Εκεί θα φάει τις τρεις πρώτες θεαματικές φάπες, που θα ανοίξουν τους ασκούς της σφαλιάρας η οποία καταδιώκει τον Θανάση Βέγγο σε ολόκληρη την κινηματογραφική σταδιοδρομία του. Ετσι ο εκφραστικός ηθοποιός με τη φαλάκρα, το συμπαθητικό πρόσωπο, την αβέβαιη έκφραση, μπήκε δυναμικά στον χώρο του κινηματογράφου, χωρίς να έχει προϋπηρεσία στο θέατρο. Ηταν ένας ερασιτέχνης που για να επιβιώσει έκανε ένα σωρό δουλειές ­ κυρίως του φροντιστή σε ταινίες ­, δουλειές κοπιαστικές, επίπονες και γλίσχρα αμειβόμενες. Στη συνέχεια πήρε την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος, γράφτηκε στο σωματείο, έπαιξε στο θέατρο και πήρε σημαντικότερους ρόλους. Μολονότι συμμετείχε σε αρκετές ενδιαφέρουσες και ονομαστές ταινίες («Το κορίτσι με τα μαύρα» του Μιχάλη Κακογιάννη, «Ο Μιμίκος και η Μαίρη» του Γρηγόρη Γρηγορίου, «Ο Ηλίας του 16ου» του Αλέκου Σακελλάριου, «Μανταλένα» του Ντίνου Δημόπουλου, «Ποτέ την Κυριακή» του Ζυλ Ντασσέν, «Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ» του Ροβήρου Μανθούλη, «Ησυχες μέρες του Αυγούστου» του Παντελή Βούλγαρη, «Το βλέμμα του Οδυσσέα» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Το αίνιγμα» του Γιάννη Σολδάτου), ως κινηματογραφικός τύπος καθιερώθηκε από άλλες κωμικές παραγωγές όπου ενσάρκωνε τον μέσο Ελληνα: τον φουκαρά, τον γκαφατζή, τον αγαθό, τον περιδεή, τον αγχωμένο, τον κυνηγημένο, αλλά και τον καπάτσο.

Αυτό το παιδί για όλες τις δουλειές διαμόρφωσε έναν μοναδικό λαϊκό κινηματογραφικό ήρωα, ολοκληρωμένο και αναγνωρίσιμο, με σταθερά χαρακτηριστικά। Ο Βέγγος, δημιούργημα της ανάγκης για ρεαλιστική απεικόνιση του σύγχρονου Αθηναίου, στο πλαίσιο της φαρσοκωμωδίας, κινηματογραφικού είδους που συγκινούσε πλατιά στρώματα του ελληνικού λαού, ερμήνευσε τον άνεργο, τον πολυτεχνίτη και ερημοσπίτη, τον τίμιο και εργατικό, τον αμήχανο και πολυμήχανο, που κάνει κάθε είδους δουλειά για να επιβιώσει. Σε αυτή την προσπάθειά του μετατρέπεται σε μια αεικίνητη φιγούρα, έναν κλόουν, έναν έλληνα Σαρλό, ή καλύτερα στον Καραγκιόζη αυτοπροσώπως. Ωστόσο η φαρσοκωμωδία δεν είναι ρεαλιστική, ξεφεύγει από τα όρια της πραγματικότητας, και ο Βέγγος βρίσκει την ευκαιρία να εισέλθει σε αυτήν ως υπερρεαλιστικό στοιχείο, να παλέψει με την πείνα και την ανασφάλεια, να φέρει τον κόσμο πάνω κάτω. Για να το επιτύχει αυτό στην εντέλεια έπρεπε να περάσει στη σκηνοθεσία, μα και στην παραγωγή των ταινιών του (κάτι που τον οδήγησε σε οικονομική καταστροφή), ώστε να ενσαρκώσει το όραμά του, το όραμα της απόλυτης ελευθερίας, να υπερβεί τις συμβάσεις, «να χτίσει τη δική του Οκτάνα», σύμφωνα με τον Σολδάτο.
>Η δημοτικότητά του παραμένει σταθερή κι οδηγεί στην αποθέωσή του από τον κόσμο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης "Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση;" αποσπά τα βραβεία κριτικών και κοινού। Άλλη σημαντική ταινία αυτής της περιόδου είναι "Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας Η θεματολογία των ταινιών του μετατοπίζεται προς την κοινωνική κριτική, ενώ το 1983 σταματά για λίγα χρόνια να κάνει κινηματογράφο। Τη δεκαετία του '80 ασχολείται με το γύρισμα έξι βιντεοταινιών και της τηλεοπτικής σειράς Βεγγαλικά που, μετά από προσπάθειες πολλών ετών, προβλήθηκε τελικά στην τηλεόραση το 1988. Το 1990 εμφανίστηκε στη σειρά του ΑΝΤ1 "Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης Η επιστροφή του στον κινηματογράφο γίνεται με την ταινία Ήσυχες μέρες του Αυγούστου. Η ερμηνεία του έχει πια διαφοροποιηθεί, είναι χαμηλών τόνων αλλά μεγάλης εκφραστικότητας, με κορυφαία στιγμή το ρόλο του στην ταινία ΄΄Όλα είναι δρόμος΄΄ του 1998. Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε επίσης στην Επίδαυρο, το 1997 στο ρόλο του Δικαιόπολι στους ΄΄Αχαρνής΄΄ και το 2001 στην ''Ειρήνη'' (κωμωδία) του Αριστοφάνη με μεγάλη επιτυχία. Το 2002 σχεδόν πενήντα χρόνια μετά την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση, ο Θανάσης Βέγγος κράτησε έναν από τους βασικούς ρόλους στην τηλεοπτική σειρά "Περί ανέμων και υδάτων''


Την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 84 ετών, άφησε στις 7.15 το πρωί της Τρίτης (03-05-2011) ο αγαπημένος ηθοποιός, ο "καλός μας άνθρωπος", Θανάσης Βέγγος.

Πηγές ΒΗΜΑ, 03/12/2000
http://www.veggos.gr/
http://el.wikipedia.org/

*. Η ιστορία της καραμέλας

Η ιστορία της καραμέλας χρονολογείται κατά την περίοδο της εμφάνισης του πρώτου ανθρώπου. Η ιδέα της καραμέλας ξεκίνησε από τον άνθρωπο των σπηλαίων ο οποίος έτρωγε μέλι. Η πρώτη καραμέλα χρησιμοποιήθηκε από τους Αρχαίους Αιγυπτίους για λατρευτικούς σκοπούς. Κατά τους αρχαίους χρόνους, οι Αιγύπτιοι,οι Άραβες και οι Κινέζοι ετοίμαζαν ζαχαρώδη από φρούτα και ξηρούς καρπούς τα οποία καραμελοποιούσαν με μέλι. Τα δύο παλαιότερα είδη καραμέλας είναι η γλυκόριζα και το τζίντζερ. Οι ιστορικές ρίζες της γλυκόριζας βρίσκονται στα πρώτα χρόνια εμφάνισης του ανθρώπου. Συγκεκριμένα, γλυκόριζα έτρωγαν πολλοί Φαραώ και Προφήτες. Η γλυκόριζα προέρχεται από ένα φυτό που ονομάζεται “Glycyrrhiza” που στα Ελληνικά σημαίνει «γλυκιά ρίζα». Η πιο αγαπημένη γεύση καραμέλας είναι η μέντα. Οι ιστορικές ρίζεςτης μέντας, όπως και αυτές της γλυκόριζας, βρίσκονται στα πρώτα χρόνια εμφάνισης του ανθρώπου. Οι αρχαίοι Έλληνες τοποθετούσαν φύλλα μέντας γύρω από τους νεκρούς για να καλύψουν την μυρωδιά και να υπενθυμίσουν στον Άδη τι έκανε. Επίσης, πίστευαν ότι σταματούσετον λόξυγγα. Άλλοι πολιτισμοί χρησιμοποιούσαν την μέντα για άλλουςλόγους όπως για μαγειρική και ιατρική θεραπεία. Οι βρασμένες καραμέλες άρχισαν να καταναλώνονται τον δέκατο έβδομο αιώνα στην Αγγλία και στις αμερικανικές αποικίες. Οι σπιτικές σκληρές καραμέλες, ιδίως με γεύση δυόσμου και λεμονιού, έγιναν δημοφιλείς κατά τον δέκατο ένατο αιώνα. Μέχρι τα μέσα του 1800, πάνω από 380 αμερικανικά εργοστάσια παρήγαν καραμέλες οι οποίες πωλούντανσε γυάλινα δοχεία από καταστήματα γενικών ειδών πηγή.http://www.cadbury.gr/cadbury/products/History+Of+caramel.htm .

*. Μελισσοκομία - από την Αρχαιότητα έως και Σήμερα.-

Μελισσοκομία είναι ένας κόσμος, ένας γοητευτικός και ανεξάντλητος κόσμος, με πολύ μεγάλη ιστορία στη διαχρονική πορεία του, από τα βάθη των αιώνων.

ΜΕΛΙΣΣΑ – ΜΕΛΙ – ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Μέλι είναι το βασικό προϊόν της Μελισσοκομίας
Πολύ λίγα βασικά προϊόντα, στη διατροφή του ανθρώπου, όπως το μέλι, απολαμβάνουν μιας τόσο καθολικής, παγκόσμιας θα λέγαμε, δημοτικότητας, άρρηκτα συνδεδεμένης με τις ιδιαιτερότητες και παραδόσεις κάθε περιοχής. Σήμερα, που όλο και περισσότερο γνωρίζουμε τη θρεπτική αξία του προϊόντος αυτού, η κατανάλωσή του αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο.

Μέλι είναι ένα προϊόν, ένα καθ’ όλα φυσικό προϊόν, που οι μέλισσες παράγουν, ξεκινώντας από την επεξεργασία του νέκταρος των λουλουδιών, ή εκκριμάτων άλλων μερών των φυτών, και μετατρέπουν σε ένα συμπύκνωμα ενέργειας και ζωής.

Το Φυσικό Μέλι
Δεν έχουμε όμως το δικαίωμα να ισχυριζόμαστε ότι σήμερα μόνο εμείς, χάριν των μέσων που διαθέτουμε ανακαλύψαμε τις τόσο ευεργετικές ιδιότητές του για τον ανθρώπινο οργανισμό. Ήδη από την αρχαιότητα και κυρίως οι πρόγονοί μας γνώριζαν παρά πολύ καλά τη μεγάλη θρεπτική αξία του και του απέδιδαν μάλιστα ιδιότητες θεϊκές, θρησκευτικής ευλάβειας.

Πάσι Θεοίς Μέλι ΑΜΦΟΡΕΥΣ 1
(Προσφέρεται σε όλους τους θεούς μέλι: ένας αμφορέας)
Το κείμενο αυτό, με το οποίο δηλώνεται θρησκευτική προσφορά, ενός ειδικού προϊόντος, προέρχεται από την πρώτη πινακίδα, την ΠΙΝΑΚΙΔΑ ΤΗΣ ΚΝΩΣΟΥ, γραμμένη στο συλλαβικό αλφάβητο της Γραμμικής Β΄ τον 14^ο αιώνα π.Χ. Αποκρυπτογραφήθηκε η γραμμική Β και μετεφράσθηκε η πινακίδα από τον Βρετανό αρχιτέκτονα Μιχαήλ Βέντρ (Michael Ventris) το 1952.

Ας δούμε όμως ποια ήταν και ποια είναι η μελισσοκομική κατάσταση στη χώρα μας.

Η αρχή της ελληνικής μελισσοκομίας χάνεται στο απώτερο παρελθόν της μυθικής εποχής. Το αρχαιότερο πρόσωπο το οποίο εμφανίζεται εις το χώρο της μελισσοκομίας είναι ο Αρισταίος. Ο Αρισταίος, μία από τις πλέον αινιγματικές μορφές της αρχαίας ελληνικής λαϊκής θρησκείας, υπήρξε η κυριότερη μορφή του μυθολογικού κύκλου της Κέας.

Καρπός της ένωσης του Απόλλωνα με την νύμφη Κυρήνη, είδε το φως στην Αφρική, στα παλάτια της Λιβύης. Μόλις γεννήθηκε ο Αρισταίος, ο Ερμής τον παρέδωσε στην Γαία και στις Ώρες για να τον αναθρέψουν. Κι ήταν αυτές που έσταζαν στα χείλη του βρέφους, νέκταρ και αμβροσία κάνοντάς τον αθάνατο. Όταν μεγάλωσε ο Αρισταίος οι Μούσες τον δίδαξαν την μαντική και την ιατρική. Από τις Νύμφες διδάχθηκε την καλλιέργεια του αμπελιού, της ελιάς, αλλά και τη μελισσοκομία, τέχνη που θα τον χαρακτηρίζει στο εξής περισσότερο από κάθε άλλη.

Πρώτος σταθμός του Αρισταίου θεωρείται η Κέα όπου δίδαξε τους κατοίκους του νησιού και τη μελισσοκομία. Έτσι ο Αρισταίος υπήρξε για τους ανθρώπους και μάλιστα για τους νησιώτες κατοίκους της Κέας, ο πρώτος ευρετής μιας σειράς από χρήσιμες τέχνες κυριότερη από τις οποίες ήταν η εκτροφή των μελισσών. Ο Αρισταίος και η μέλισσα θα γίνουν τα βασικά σύμβολα του νησιού και θα απεικονισθούν στα νομίσματα της Τουλίδας, της Καρθαίας και της Κορησίας.

Υπήρξε όμως συστηματική μελισσοκομία κατά τους μυθικούς εκείνους χρόνους; Περί αυτού δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, αφού ο περί του Αρισταίου μύθος το μαρτυρεί. Περισσότερες όμως αποδείξεις βρίσκουμε όσο προχωρούμε προς τους ιστορικούς χρόνους.

Στην Οδύσσεια (Κ-519) αναφέρεται το «Μελίκρατον» κράμα μέλιτος και γάλακτος το οποίον έπιναν ως εκλεκτό ποτό. Εις την Οδύσσεια επίσης (Υ-168) ότι οι ορφανές κόρες του Πίνδαρου ετρέφοντο από την Θεά Αφροδίτη με τυρί-μέλι και οίνον. Με την ίδια τροφή η μάγισσα Κίρκη εσαγήνευσε τους συντρόφους του Οδυσσέα (Κ-213).

Ο Ησίοδος αναφέρει τους «Σίμβλους», όνομα που έδιδαν στις κυψέλες της εποχής εκείνης. Τι είδος ήταν οι «Σίμβλοι» δεν είναι γνωστό. Πάντως ήταν κυψέλες κατασκευασμένες από ανθρώπους για την εκτροφή των μελισσών.

Επίσης εις την Κρήτη κατά τις ανασκαφές στην Φαιστό ευρέθησαν πήλινες κυψέλες της Μινωικής εποχής (3.400 π.Χ.) πολύ αρχαιότερης της Ομηρικής. Στην ίδια εποχή ανήκει επίσης το χρυσό κόσμημα που παριστάνει σύμπλεγμα δύο μελισσών, οι οποίες βαστάζουν κηρύθρα προερχόμενη από την πήλινη κυψέλη σωλήνα, όπως και άλλο χρυσό κόσμημα σε σχήμα μέλισσας, που ευρέθη στις ανασκαφές της Κνωσσού.

Τα συγγράμματα του Αριστοτέλη (322 π.Χ.) αποτέλεσαν σπουδαίο σταθμό για τη μελισσοκομία τόσο της αρχαίας Ελλάδας αλλά και όλου του τότε πολιτισμένου κόσμου.

Η ύπαρξη όμως μελισσοκομικών επιχειρήσεων μαρτυρείται και κατά την προαριστοτελικήν περίοδο κατά την οποία η μελισσοκομία είχεν ήδη συστηματοποιηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Ο μέγας νομοθέτης των Αθηναίων Σόλων (640-558 π.Χ.) θέσπισε διάφορα νομοθετικά μέτρα για την μελισσοκομία της εποχής εκείνης.

Ένα μέτρο το οποίο αποδεικνύει την ύπαρξη μελισσοκομικών επιχειρήσεων είναι το εξής και το οποίο ρυθμίζει και καθορίζει τις αποστάσεις μεταξύ των μελισσοκομείων. «Μελισσών σμήνη καθιστάμενα απέχειν των υφ’ ετέρου πρότερον ιδρυμένων πόδας τριακοσίους»[Πλουτάρχου: Βίος Σόλωνος]

Υπήρξε λοιπόν οργανωμένη μελισσοκομία στην αρχαία Ελλάδα, η οποία αποσκοπούσε στην παραγωγή του θείου αυτού προϊόντος. Του Φυσικού Μελιού και του οποίου τις ευεργετικές ιδιότητες εγνώριζαν πάρα πολύ καλά οι διανοούμενοι της εποχής εκείνης.

Ο πατέρας της Ιατρικής Ιπποκράτης (462-352 π.Χ.) συνιστούσε το μέλι σε όλους τους ανθρώπους αλλά ιδιαίτερα στους ασθενείς.

Ο Δημόκριτος ερωτηθείς πως δύνανται να διατηρηθώσιν οι Άνθρωποι άνοσοι και μακρόβιοι απεκρίνοντο: «Ει τα μεν έξωθεν ελαίω του σώματος τα δε ένδοθεν μέλιτι χρίσοιντο».

Ο Πυθαγόρας και οι οπαδοί του είχαν το μέλι ως κύρια τροφή.

Η πρόοδος της μελισσοκομίας δεν επεριορίζετο μόνο στην Αττική αλλά εις όλη σχεδόν την Ελλάδα, Στερεά, νησιωτική ακόμα και στις αποικίες.

Ο πρώτος όμως ο οποίος εμελέτησε επιστημονικά την μέλισσα υπήρξε ο Αριστοτέλης. Το μόνο μέσο το οποίο διέθετε ήταν η και μέχρι σήμερα, σε πολλά μέρη της Ελλάδας, χρησιμοποιούμενη κυψέλη

Το «Ανάστομο Κοφίνι»
Κοφίνι που είναι κλειστό από κάτω, με μόνο άνοιγμα την είσοδο των μελισσών και ανοικτό από πάνω, όπου εφαρμόζουν 8-10 κινούμενοι ανεξάρτητοι μεταξύ τους πήχεις, κάτω από τους οποίους κτίζουν οι μέλισσες τις κηρήθρες τους.

Η κυψέλη λοιπόν με κινητά πλαίσια εχρησιμοποιείτο στην αρχαία Ελλάδα και θεωρείται ο πρόδρομος της σύγχρονης ευρωπαϊκής κυψέλης με το κινητό πλαίσιο, ανακάλυψη του Αμερικανού Lorenzo Lorraine Langstroth ο οποίος θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης μελισσοκομίας (1851) και του οποίου αυτή η ανακάλυψη αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία οικοδομήθηκε η σημερινή μελισσοκομία.

Στη χώρα μας ο εκσυγχρονισμός της μελισσοκομίας με τη χρησιμοποίηση της Ευρωπαϊκής κυψέλης καθυστέρησε αρκετά.

Η πρώτη κίνηση εσημειώθει το 1903 εκ μέρους της Ελληνικής Γεωργικής Εταιρείας. Το ενδιαφέρον για τον κλάδο αυτό εξεδηλώθει και από άλλους Έλληνες διανοούμενους. Ο Ιωάννης Πεσματζόγλου δαπάναις του, ιδρύει στο Χαλάνδρι την πρώτη μελισσοκομική σχολή. Ο Ακαδημαϊκός και λογοτέχνης Γ. Δροσίνης συνέγραψε κατά το 1901 και εξέδωσε το μικρό βιβλιάριον «Αι Μέλισσαι» η συμβολή του οποίου στη μελισσοκομία υπήρξε σημαντική.

Στη μελισσοκομική Σχολή Χαλανδρίου πρώτος εδίδαξεν ο ειδικός στη μελισσοκομία, πρωτοβουλία και δαπάναις της Ελληνικής Γεωργικής Εταιρείας μετεκπαιδευθείς γεωπόνος κ. Γ. Τουφεξής. Ο κ. Γ. Τουφεξής εδίδασκε τις νέες μεθόδους της μελισσοκομίας στη Σχολή Χαλανδρίου από το 1903 μέχρι το 1916· αργότερα διωρίσθη επόπτης της μελισσοκομίας στο Υπουργείο Γεωργίας. Εξέδωσε δε και διάφορα βιβλία και φυλλάδια για τη μελισσοκομία, όπως «Η Μελισσοκομική Εφημερίς» το 1908 και «Η Μελισσοκομική Επιθεώρηση» το 1912.

Στην ανωτέρω σχολή εφοίτησαν και εκπαιδεύτηκαν στη μελισσοκομίαν πολλοί μαθηταί ορισμένοι από τους οποίους διωρίσθηκαν σε σημαίνουσες δημόσιες θέσεις, άλλοι δε εδίδαξαν την σύγχρονη μελισσοκομία με σκοπό να καθοδηγήσουν τους νέους κυρίως μελισσοτρόφους στη χρήση της νέας κυψέλης με τα κινητά πλαίσια, αλλά και τις άλλες εφευρέσεις της σύγχρονης μελισσοκομίας.

Μεταξύ των ανωτέρω ενδεικτικά αναφέρουμε τη δράση των Ι. Καραμάνου, Α. Ξυδιά, Ν. Μπαμπιώτη, Γ. Τριβιζά, Βλαδ. Δερματόπουλου, Ν. Νικολαΐδη, Ν. Τοπολίδη και άλλων.

Τα αποτελέσματα των προσπαθειών αυτών ήταν θετικά αν και επραγματοποιήθηκαν με αργούς ρυθμούς.

Το 1903 τα στατιστικά στοιχεία ανέγραφαν 201.314 μελίσσια σε εγχώριες κυψέλες και μόνο 412 μελίσσια εντός νέων σύγχρονων κυψελών. Δηλαδή μόνο το 0,2% του συνόλου των μελισσών ήταν εγκατεστημένα σε ευρωπαϊκές κυψέλες.

Το 1912, 9 χρόνια αργότερα, έχουμε 250.000 μελίσσια σε εγχώριες κυψέλες και 3.000 εντός νέων κυψελών, δηλαδή το 1,19% του συνόλου. Όμως η όλη προσπάθεια διακόπηκε εξαιτίας του Βαλκανικού και Α΄ παγκοσμίου πολέμου.

Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, η τοποθέτηση του κ. Ι. Καραμάνου ως Γενικού Διευθυντή της Διεύθυνσης Εποικισμού Μακεδονίας-Θράκης και η απόσπαση του Άγγελου Ξυδιά από το Υπουργείο Γεωργίας εις την Διεύθυνση Εποικισμού, και οι δύο μαθηταί της Σχολής Μελισσοκομίας, έδωσε νέα ώθηση στην ανάπτυξη του Κλάδου αυτού αρχίζοντας με τη χορήγηση 700 καταρχήν κυψελών μαζί με τις κηρήθρες και μελιτοεξαγωγείς εις τους πρόσφυγες.

Η προσπάθεια συνεχίστηκε και όταν ο Άγγελος Ξυδιάς διορίσθηκε τμηματάρχης Μελισσοκομίας του Υπουργείου Γεωργίας. Έτσι και με τη συνδρομή της Α.Τ.Ε. φτάσαμε στο 1939 να έχουμε σε ολόκληρη την Ελλάδα 700.000 μελίσσια εκ των οποίων τα 100.000 περίπου εγκατεστημένα σε σύγχρονες κυψέλες, το 14,29%.

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος προκάλεσε όπως γνωρίζουμε πανωλεθρία εις όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας καθώς και στη μελισσοκομία. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το Τμήμα Μελισσοκομίας του Υπ. Γεωργίας και η Α.Τ.Ε. εβοήθησαν εκ νέου τη μελισσοκομία χορηγώντας δωρεάν στους μελισσοκόμους 93.500 κυψέλες, 3.100 μελιτοεξαγωγείς και 3.000.000 τεχνητές κηρήθρες.

Έτσι λοιπόν η προσπάθεια όλων αυτών που πραγματικά αγάπησαν τη μελισσοκομία και με ζήλο ασχολήθηκαν για την ανάπτυξή της, είχε ως αποτέλεσμα να φθάσουμε σήμερα σε ένα σημείο αποφασιστικής σημασίας για το μέλλον της Ελληνικής Μελισσοκομίας.

Σήμερα στη χώρα μας εκτρέφονται περίπου 1.380.000 μελισσοσμήνη εγκατεστημένα σχεδόν στο σύνολό τους σε ευρωπαϊκές κυψέλες τύπου Langstroth. Ο συνολικός αριθμός των μελισσιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 8.777.000 και η χώρα μας κατέχει την τρίτη θέση με 15,72% μετά την Ισπανία και Γαλλία.

Με τον κλάδο αυτό ασχολούνται περίπου 23.000 μελισσοκόμοι από τους οποίους οι 3.000 περίπου είναι επαγγελματίες. Από τους 23.000 μελισσοκόμους το μεγαλύτερο μέρος ασκούν νομαδική μελισσοκομία και μόνο ένα πολύ μικρό μέρος κυρίως στη νησιωτική Ελλάδα, Στατική. Οι περισσότερες εκμεταλλεύσεις είναι αρκετά εκσυγχρονισμένες.

Στο επίπεδο αυτό που έχουμε φτάσει σήμερα έχουν συμβάλλει ουσιαστικά επίσης τόσο οι Συνεταιριστικές όσο και οι Συνδικαλιστικές Οργανώσεις των μελισσοκόμων. Δεν πρέπει να παραλείψουμε τα ονόματα δύο στελεχών της μελισσοκομίας που με τις ενέργειες και αγώνες τους πολλά επέτυχε ο κλάδος αυτός. Τον κ. Γ. Σελλιανάκη, Δ/ντή της Κοινοπραξίας Μελισσοκομικών Συν/σμών Νότιας Ελλάδας 1953-1980 συνεταιριστικής οργάνωσης που σήμερα δεν υπάρχει, και τον κ. Γ. Μάλλιο, Πρόεδρο του ΜΕΣΥΝΕ, Συνδικαλιστικής Οργάνωσης που επίσης σήμερα δεν υπάρχει.

Στην θέση των οργανώσεων αυτών σήμερα δραστηριοποιείται η Ο.Μ.Σ.Ε. (Ομοσπονδία Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδας) με έδρα τη Λάρισα και Πρόεδρο τον κ. Γεράσιμο Κράγια και η Κοινοπραξία Μελισσοκομικών Συνεταιρισμών Ελλάδας με έδρα τη Θεσσαλονίκη και πρόεδρο τον κ. Φώτη Καραντούνη.

Από το 1.380.000 μελίσσια παράγονται περίπου 13.000 τόνοι μέλι, Ελληνικό μέλι. Μέλι όπως και προγενέστερα έχω αναφέρει ήταν και είναι το κύριο προϊόν των μελισσοκομικών εκμεταλλεύσεων.

Όταν οι πρόγονοί μας προσέφεραν σε Όλους τους Θεούς μέλι, προσέφεραν Ελληνικό Μέλι. Όταν ο Δημόκριτος ή ο Ιπποκράτης, ο Πυθαγόρας ή ο Ανακρέων αναφερόντουσαν στο μέλι, εννοούσαν διότι εγνώριζαν, το Ελληνικό Μέλι.

Ποιο είναι όμως το Ελληνικό Μέλι; Το γνωρίζουμε σήμερα;
Ο Έλληνας καταναλωτής είναι ολιγότερο ενημερωμένος σχετικά με το μέλι και ειδικότερα για το Ελληνικό μέλι. Δεν γνωρίζει το ελληνικό μέλι, τη διατροφική του αξία, τις διατροφικές, φαρμακευτικές και θεραπευτικές του ιδιότητες.

Σήμερα που όλο και περισσότερο το φυσικό μέλι χρησιμοποιείται όχι μόνο ως τρόφιμο, αλλά και ως φάρμακο, μαζί φυσικά και με τα άλλα προϊόντα της κυψέλης, ο Έλληνας μελισσοτρόφος, η Ελληνική μελισσοκομία αντιμετωπίζει όλο και περισσότερο τον άνισο ανταγωνισμό, των αμφιβόλου ποιότητας εισαγόμενων φτηνών μελιών.

Είναι πράγματι περίεργο, πως ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων-καταναλωτών μελιού αυτής της χώρας, της πατρίδας του Αρισταίου, του Αριστοτέλη και του Ιπποκράτη, αγνοούν ακόμη και σήμερα τις ιδιότητες του προϊόντος αυτού της Ελληνικής γης. Διότι άρρηκτα είναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους οι Τρεις όροι.

ΜΕΛΙΣΣΑ – ΜΕΛΙ – ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Γνωρίζει ο Έλληνας μελισσοτρόφος- μελιτοπαραγωγός γιατί πρέπει να διαφυλάξει στο ακέραιο όλα τα φυσικά χημικά και οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του προϊόντος που ο ίδιος δεν παράγει, αλλά απλώς παίρνει από την παραγωγό μέλισσα για να το διαθέσει στον καταναλωτή όσο το δυνατόν αμετάβλητο;

Γνωρίζει ο Έλληνας καταναλωτής γιατί πρέπει να προτιμάει το γυάλινο βάζο, που με όλη του την ειλικρίνεια φανερώνει την ταυτότητα του περιεχομένου του και όχι το μεταλλικό κουτί που πολλές φορές η ωραία του εξωτερική εμφάνιση κρύβει τα μειονεκτήματα και την ταυτότητα του περιεχομένου του;

Γνωρίζει ποιο είναι Ελληνικό μέλι πορτοκαλιάς, ερείκης, θυμαριού, ελάτης, πεύκου, καστανιάς, κουμαριάς, ανοιξιάτικης ανθοφορίας, ηλίανθου και ποιες είναι οι ιδιαίτερες ιδιότητές του;

Γνωρίζει γιατί το φυσικό ανεπεξέργαστο μέλι που θα καταναλώσει, πρέπει να κρυσταλλώνει;

Υπάρχουν φυσικά και τα μέλια που δεν κρυσταλλώνουν.

Γνωρίζει όμως ποια είναι αυτά;

Γνωρίζει ότι το ελληνικό θυμαρίσιο μέλι έχει πολύ υψηλό δείκτη Διαστάσης (βασικό ένζυμο υπεύθυνο για πολλές ευεργετικές ιδιότητες του μελιού); «Γενικό Χημείο του Κράτους Μέλι Θυμαρίσιο: Βαθμός Διαστάσης 55,7» έτος 2001.

Γνωρίζει ότι το πρώτο μέλι που αναγνωρίσθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως μέλι Π.Ο.Π. (Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης), ήταν το μέλι Ελάτης Μαινάλου και ότι το μέλι αυτό πήρε το χρυσό βραβείο στο Παρίσι το 1996 (Sial d’or 1996) σε έκθεση τροφίμων;

Γνωρίζει ότι η μακροζωία η οποία επιτυγχάνεται και με τη χρήση του μελιού οφείλεται στις ιδιότητές του και ποιες είναι αυτές;

Γνωρίζει ότι το μέλι έχει αντιβακτηριακές ιδιότητες;

Γνωρίζει τέλος ποιες είναι οι ιδιότητες των άλλων προϊόντων της κυψέλης; Του Βασιλικού Πολτού, της γύρης, της πρόπης κλπ.;

Ο Έλληνας όμως μελισσοκόμος γνωρίζει πολύ καλά, ότι αντιμετωπίζει πάρα πολλά προβλήματα και ποια είναι αυτά.

Πολλά από τα προβλήματα αυτά μπορούν να αντιμετωπισθούν με κανονισμούς που έχει θεσπίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως ο Κανονισμός (ΕΟΚ) 2081/92 του Συμβουλίου για τα προϊόντα Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (Π.Ο.Π.) ή Προϊόντα Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης (Π.Γ.Ε.), ο Κανονισμός (ΕΟΚ) 2082/92 για τις ιδιοτυπίες, ο Κανονισμός (ΕΕ) 1221/97 για τη βελτίωση των συνθηκών παραγωγής και εμπορίας του μελιού κλπ.

Πολλά επίσης προβλήματα μπορούν να αντιμετωπισθούν με την προσπάθεια που γίνεται στην Άρτα από την Ελληνική Εταιρεία Εθνοφαρμακολογίας.

Κοντόλαιμος Νικόλαος, Γεωπόνος, ειδικός μελισσοκομίας στο τμήμα μελισσοκομίας του Υπουργείου Γεωργίας

πηγή http://www।arcadians.gr